درمان قطعی تنیس آلبو یا آرنج تنیس بازان با 8 روش کاربردی

8 روش درمان بیماری تنیس آلبو چگونه انجام می شود؟

درمان بیماری تنیس آلبو از راه ها و روش های مختلف و متفاوتی انجام می شود، که در ذیل به 8 روش متفاوت آن اشاره خواهیم کرد:

. درمان از طریق کمپرس و یخ درمانی برای کاهش التهاب.

. درمان از طریق فیزیوتراپی در زمانی که شدت بیماری تنیس آلبو کم باشد.

. درمان از طریق ورزش های ساده و نرم و تمرینات عضله ساز و تقویت کننده و حرکات کششی.

. درمان از طریق جراحی های باز و یا بسته توسط جراح دست و آرنج در زمانی که شدت بیماری تنیس آلبو زیاد است.

. درمان از طریق تجویز فوق تخصص دست و ارنج به استراحت و برگشت عضلات و تاندون های کشیده شده به حالت اولیه.

. درمان از طریق داروهای خوراکی و یا تزریق پی آر پی (PRP) که یک نوع پلاسمای غنی از پلاکت است و چیزی شبیه به تزریق سلول های بنیادی و سلول درمانی عمل می کند.

. تزریق داروی کورتیزون که یک داروی استروئیدی(NSAIDS) است و مصرف مسکن های ایبوپروفن، استامینوفن، ناپوروکسن و یا استفاده از پمادهای موضعی می توان درد را کاهش داد.

. درمان از طریق آب درمانی و ورزش های آبی و ماساژ درمانی.

. استفاده از لیزر درمانی برای ایجاد شک و فعال نمودن عضلات گرفته و یا رگ به رگ شده.

تنیس آلبو

تنیس آلبو

دلایل ابتلا به بیماری تنیس آلبو چیست؟

از جمله دلایلی که می تواند ایجاد کننده و ابتلا به بیماری تنیس آلبو گردد، را در ذیل به آن اشاره خواهیم کرد:

. فشار، پیچش، کشش و واکنش بیش از حد تاندون ها و عضلات دست، مخصوصاً تاندون ها و عضلات متصل کننده مابین آرنج(ساعد و استخوان بازو و هومروس).

. استفاده مکرر در طول زمان های زیاد از دست و آرنج.

. عدم آمادگی و ضعف در عضلات و تاندن های دست به خصوص عضلات و تاندون قسمت آرنج.

. عدم گرم و سرد کردن بدن (حرکات کششی و نرمشی) مخصوصاً در دست و آرنج قبل و بعد از بازی تنیس.

. عوامل ژنتیک و ضعف در عضلات و تاندون ها نیز یکی دیگر از عوامل بیماری تنیس آلبو باشد.

علائم بیماری تنیس آلبو چیست؟

مهمترین علائمی که نشانگر بیماری تنیس آلبو می تواند باشد را در ذیل به آن خواهیم پرداخت:

. درد شدید در زمانی که از دست خود استفاده می کنم و می خواهیم چیزی را برداریم یا بگیریم.

. شدت درد بیشتر در ناحیه اپی کوندیل یا همان نوک استخوان خارجی در آرنج است که هنگام انجام کارهای روزانه درد زیادتر می شود.

. احساس ضعف و سستی در دست در هنگام انجام کارهای ساده و روزمره مثل گرفتن قاشق و چنگال در دست و یا حتی مشت کردن دست.

. وجود درد بیشتر در هنگام صبحگاه و وقت بیدار شدن از خواب به علت خشکی عضلات و بی حرکت ماندن دست.

تنیس آلبو

پیشگیری از بیماری تنیس آلبو چگونه است؟
پیشگیری از بیماری تنیس آلبو یا آرنج تنیس بازان شامل اقدامات مختلفی با هدف کاهش فشار روی تاندون‌های آرنج است. در اینجا چند استراتژی وجود دارد:

. تکنیک مناسب: هنگام بازی تنیس یا انجام هر حرکت تکراری بازو از تکنیک ها و فرم مناسب اطمینان حاصل کنید. برای یادگیری تکنیک های صحیح از یک مربی یا متخصص راهنمایی بخواهید.

. گرم کردن و کشش: قبل از انجام فعالیت هایی که به آرنج فشار وارد می کند، تمرینات گرم کردن و کشش هایی را برای آماده سازی عضلات و تاندون ها انجام دهید.

. تجهیزات را بررسی کنید: اطمینان حاصل کنید که تجهیزات شما، مانند راکت های تنیس یا ابزارهایی برای کارهای تکراری، متناسب با اندازه، قدرت و توانایی شما برای به حداقل رساندن فشار بر بازوی شما هستند.

. استراحت و ریکاوری: از استفاده بیش از حد از بازو خودداری کنید و بین فعالیت هایی که آرنج را تحت فشار قرار می دهند، استراحت کافی داشته باشید. اگر احساس درد یا ناراحتی کردید، استراحت کنید.

. تمرینات تقویتی: در تمریناتی شرکت کنید که عضلات ساعد و بالای بازو را تقویت می کند تا حمایت بهتری از تاندون ها داشته باشد.

. خوب گرفتن راکت و تکنیک مناسب: راحت گرفتن مناسب راکت یا ابزار تنیس را حفظ کنید و از فشار بیش از حد یا گرفتن خیلی محکم خودداری کنید.

. استفاده از بریس ها یا تسمه ها: در برخی موارد، استفاده از بریس ها یا تسمه ها می تواند با حمایت از ناحیه آسیب دیده، به کاهش فشار روی تاندون ها کمک کند.

. به دنبال کمک حرفه ای باشید: اگر درد یا ناراحتی مداوم را تجربه می کنید، برای تشخیص صحیح و راهنمایی در مورد استراتژی های درمان و پیشگیری با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

به یاد داشته باشید، پیشگیری کلیدی است و توجه به حرکات و انجام اقدامات پیشگیرانه می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان را کاهش دهد.

تنیس آلبو

راه های تشخیص بیماری تنیس آلبو چیست؟
تشخیص بیماری تنیس آلبو یا آرنج تنیس بازان معمولاً شامل ترکیبی از بررسی تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و گاهی اوقات آزمایش‌های تصویربرداری و یا ام آر آی دست و آرنج و شانه است. در اینجا روش های اولیه مورد استفاده برای تشخیص وجود دارد:

سابقه پزشکی: پزشک در مورد علائم شما، زمان شروع آنها و هر گونه فعالیتی که ممکن است در ایجاد درد در تنیس آلبو نقش داشته باشد جویا می شود. ذکر حرکات خاص یا فعالیت های مرتبط با ورزش می تواند به تشخیص کمک کند.

معاینه فیزیکی: در طول معاینه، پزشک آرنج شما را ارزیابی می کند و حساسیت یا درد در قسمت بیرونی آرنج را بررسی می کند. آنها همچنین ممکن است حرکات خاصی را انجام دهند یا از شما بخواهند که حرکات خاصی را برای ارزیابی دامنه حرکت و قدرت بازوی آسیب دیده انجام دهید.

تست های تصویربرداری: در برخی موارد، آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سونوگرافی، یا اسکن MRI ممکن است توصیه شود. این آزمایش‌ها به رد سایر علل بالقوه درد آرنج، مانند شکستگی یا آرتریت کمک می‌کنند و می‌توانند وجود التهاب یا پارگی در تاندون‌ها را تأیید کنند.

تست اکستنشن مچ با مقاومت: یک آزمایش بالینی رایج برای آرنج تنیس بازان شامل مقاومت در برابر اکستنشن مچ دست است در حالی که پزشک تاندون خاص درگیر را لمس می کند. درد یا ناراحتی در طول این تست می تواند نشان دهنده آرنج تنیس بازان باشد.

تشخیص افتراقی: گاهی اوقات، بیماری هایی با علائم مشابه، مانند سندرم تونل رادیال یا آرتریت، باید رد شوند. پزشک بر اساس علائم، معاینه فیزیکی و گاهی اوقات نتایج تصویربرداری، آرنج تنیس بازان را از این شرایط متمایز می کند.

اگر مشکوک هستید که بیماری تنیس آلبو یا آرنج تنیس بازان دارید یا درد مداوم آرنج را تجربه می کنید، ضروری است که برای تشخیص دقیق و برنامه درمانی مناسب با یک متخصص دست و آرنج در تهران و مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

تنیس آلبو

بیماری تنیس آلبو در چه افرادی و چه سنینی بیشتر در معرض آسیب دیدگی قرار می گیرند؟
تنیس البو یا آرنج تنیس بازان علیرغم نامش به طور انحصاری و منحصراً و فقط روی تنیس بازان تاثیر نمی گذارد. این بیماری می تواند در افرادی دیگری نیز رخ دهد که حرکات مکرر بازو یا فعالیت هایی را انجام می دهند که تاندون های آرنج را تحت فشار قرار می دهند. با این حال، گروه ها و محدوده های سنی خاصی بیشتر در معرض ابتلا به آرنج تنیس بازان هستند:

گروه سنی: آرنج تنیس بازان معمولاً افراد بین 30 تا 50 سال را مبتلا می کند. با این حال، ممکن است در هر سنی رخ دهد.

شغل: افرادی که دارای مشاغل یا سرگرمی هایی هستند که شامل حرکات مکرر بازو یا اعمال چنگ زدن هستند، در معرض خطر بیشتری هستند. این شامل بازیکنان تنیس، لوله کش، نقاش، نجار، سرآشپز، کارگران خطوط مونتاژ، و دیگرانی است که کارهای تکراری مربوط به بازوها را انجام می دهند.

علاقه مندان به ورزش: ورزشکارانی که در ورزش های راکتی مانند تنیس یا اسکواش و همچنین فعالیت هایی مانند وزنه برداری یا شمشیربازی شرکت می کنند، به دلیل ماهیت تکراری حرکات بازو، مستعدتر هستند.

جنسیت: در حالی که آرنج تنیس البو می تواند هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار دهد، از نظر آماری، در مردان کمی بیشتر شایع است.

آسیب یا استفاده بیش از حد قبلی: افرادی که آسیب قبلی به آرنج داشته اند یا سابقه استفاده بیش از حد از عضلات ساعد را داشته اند، بیشتر در معرض ابتلا به تنیس البو هستند.

تکنیک نامناسب: تکنیک ضعیف در حین انجام برخی فعالیت ها یا ورزش ها نیز می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

توجه به این نکته مهم است که در حالی که این گروه‌ها حساس‌تر هستند، تنیس آلبو یا آرنج تنیس بازان می‌تواند بر هر کسی که درگیر حرکات مکرر بازو یا فعالیت‌هایی است که تاندون‌های اطراف آرنج را تحت فشار قرار می‌دهند، تأثیر بگذارد.